افتادگی دریچه میترال ( پرولاپس )

تشخیص پرولاپس دریچه میترال

افراد مبتلا به افتادگی دریچه میترال اغلب هیچ علامتی ندارند .افتادگی دریچه میترال برای مثال ممکن است با گوش دادن با گوشی پزشکی فهمیده شود . علاوه بر تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی، روش های تشخیصی برای افتادگی دریچه میترال ممکن است شامل هر یک یا ترکیبی از موارد زیر باشد:

الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG). آزمایشی که فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می کند، ریتم های غیر طبیعی (آریتمی یا دیس ریتمی) را نشان می دهد و گاهی اوقات می تواند آسیب عضله قلب را تشخیص دهد.

اکوکاردیوگرافی : (که اکو نیز نامیده می شود). یک آزمایش غیر تهاجمی که از امواج صوتی برای ارزیابی حفره ها و دریچه های قلب استفاده می کند. امواج صوتی اکو تصویری را بر روی مانیتور ایجاد می کنند که مبدل اولتراسوند از روی قلب عبور می دهد. اکوکاردیوگرافی مفیدترین تست تشخیصی برای پرولاپس دریچه میترال است.

در برخی شرایط که علائم شدیدتر هستند، ممکن است اقدامات تشخیصی اضافی انجام شود که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تست استرس : (که تردمیل یا ECG ورزش نیز نامیده می شود). آزمایشی که هنگام راه رفتن بیمار روی تردمیل انجام می شود تا در حین ورزش بر قلب نظارت شود. میزان تنفس و فشار خون نیز کنترل می شود.

کاتتریزاسیون قلبی : با این روش، پس از تزریق ماده حاجب به شریان، اشعه ایکس گرفته می‌شود تا هر گونه تنگی، انسداد یا سایر ناهنجاری‌های سرخرگ مشخص شود. علاوه بر این، عملکرد قلب و دریچه ها ممکن است ارزیابی شود.

ام آر آی قلب : این یک آزمایش غیرتهاجمی است که تصاویر جامعی از قلب ایجاد می کند. ممکن است به عنوان مکملی برای اکو برای مشاهده دقیق تر دریچه های قلب و عضله قلب یا برای آماده سازی برای جراحی دریچه قلب استفاده شود.